Ik zag deze week een film over Jane Austen op tv en het viel me wederom op dat vrouwen in die tijd eigenlijk vrij weinig deden behalve uit het raam of naar de navel staren. Contempleren, zo u wilt. De dingen helemaal tot op het bot kapot analyseren. Konden ze verder niet veel mee. Ja, zuchten. En eens in de zoveel tijd zo’n beetje gevat uit de hoek komen – zo lang het maar wel in de privacy van hun eigen home gebeurde dan. Niemand die het amusant vond als vrouwen dat en plein public deden. Wat een afschuwelijke tijd hè. Aan de andere kant, soms denk ik: kon ik maar gewoon een jurk aantrekken en de hele dag verplicht gaan zitten contempleren in een erker. Maar waarschijnlijk zou ik er dan tóch te pissed off voor zijn. Ik kan echt slecht tegen onrecht, zeker onrecht tegen vrouwen. Vrouwen zijn mijn lievelings. Ik zou bijna zeggen: ALLE VROUWEN KIESRECHT! Enfin, als je in een dergelijke verhitte state of mind geraakt, dan is de beer los. Contempleert niet rustig. Kun je net zo goed naar Kantoor gaan en patience opstarten. Terug naar Jane. Het enige lichtpuntje was dat er eens in de zoveel tijd een redelijk goed uitziende kerel op een galopperend peerd aan kwam nou ja galopperen dus. En die had er dan, hoe voorspelbaar, wel zin in. Eind goed al goed!
Ook de rest van mijn vrouwelijke rolmodellen kwam de afgelopen weken over het scherm rollen. Ik noem een Annika (“NEE PIPPI, NIET DOEN!!!), ik noem een Sissi (“ABER BITTE FRANZJOZEF of hoe heet je precies”), ik noem een Sylvie van der Vaart Truus de Mier (“TUUT TUUT TUUT TUUT”). Maar graag vraag ik nog even jullie speciale aandacht voor mijn rolmodel der rolmodellen: de arme, arme Mary Ingalls, die op de rand van 2012 in de 892ste re-run van het prachtige Little House on the Prairie (SBS6) weer eens blind wordt:
Ja, Mary, dat zeg ik net. Blijf er ff bij oké.
Héérlijke aflevering. Ik denk eigenlijk wel de beste. Hoewel, don’t get me started on de hele serie. Schitterend. Ik kan er een boek over schrijven. Hoe dan ook: Blinde Mary wordt na een korte episode van trek mij maar door de wc als het zo moet —> een volcontinu ontroerd glimlachende heilige, een staat die ik ook nog eens hoop te bereiken maar: ik ben aardig op weg al zeg ik het zelf! Voor de bezorgde lezer: gelukkig loopt Mary geblindeerd en al direct in de armen van een medeblinde die er ook wel zin in heeft!
—
Meer blinde Mary (twitter) > De oogarts brengt het slechte nieuws, Charles Ingalls hoort het slechte nieuws en Mary Ingalls, du moment dat ze blind wordt.
jacq. veldman 
Als Sylvia Witteman toch opgevolgd moet worden, dan het liefst door Jacq. Veltman!
Ja, alleen jammer dat ik de Volkskrant niet meer lees. Nou ja, zo lang ze dan ook maar hier verschijnen../
Dat waren dan wel vrouwen van stand, die de hele dag niks hoefden te doen. De rest stond gewoon katoen te plukken op de velden of in de fabriek, samen met hun man en kinderen.
Wat ze ook wel eens deden,
die contemplerende vrouwen,
was schijven. En sommige van hen lezen we nog steeds.
Net zoals we jou lezen.
Nog maar een keer bezocht. Voor al diegenen die “Wuthering Heights” nooit gelezen hebben , alleen maar over gehoord over of samenvatting hebben doorgenomen: Heathcliff is een regelrechte sociopaat. Ik hoorde jaren geleden van een Amerikaanse internetvriendin dat tienerschoolmeisjes bij nagenoeg elke handeling van dit sujet verzuchtten: “Oh my God, that’s so romantic!” Stukje uit “Wuthering Heights” dat me altijd is bijgebleven -SPOILER ALERT- Op een dag vertrouwt Heathcliff aan de ik-persoon in het boek, dat hij Cathy nog ’s heeft opgezocht. Die was niet zo lang geleden overladen en begraven. En wat deed meneer? Hij pakte een schop… En hij zag dat ze er nog ok bij lag. Huuhuuhuu!